Esta web utiliza cookies para obter datos estatísticos da navegación dos seus usuarios.
Se continúas navegando consideramos que aceptas o seu uso.

¿Queres formar parte da nosa comunidade de festeir@s?

Recibirás bonos desconto para as nosas festas e montaxes, ademais de ideas e consellos para estar á última nas túas celebracións. Tranquila, non seremos plastas?

 
Protección de datos personáis
Utilizaremos os seus datos para enviar o boletín informativo. Para mais información sobre o tratamento e os seus
dereitos, consulte a política de privacidade.

 

 
 

A Guagua - monitor

¿Qué hace y qué no hace un animador/a en una fiesta?

animación de fiestas infatiles

El objetivo de una #animación en una #FiestaInfantil es dinamizar con #juegos, es decir, intervenir activamente para que los niños y niñas de un grupo participen , jueguen juntos y se diviertan. Se trata acompañar a los niños organizando una sesión de juegos estructurada y variada, adaptada al grupo, al espacio y al tiempo disponibles, y de motivarles y alentarles para que participen.

Esto hará;

  • Que l@s papis estéis más #tranquilos y podáis disfrutar también del evento (que os lo merecéis)
  • Que l@s niñ@s se relajen, pues no tienen que negociar unos con otros para decidir a qué juegos juegan (sólo tienen que dejarse llevar y disfrutar). 
  • Además, en el caso de que en el grupo haya niñ@s que no se conocen, o niños de diferentes edades, el animador se encargará de integrarlos a todos en la sesión de juegos.

Nuestro objetivo es crear un #grupo donde a veces no lo había, transformar la #energía en energía positiva y participativa, y que los niños y niñas disfruten lo máximo posible.

El juego es una actividad inherente a la infancia y debe de ser una actividad libre, divertida y placentera. Es algo natural que l@s niñ@s tengan ganas de jugar, y en una fiesta la mayoría de l@s niñ@s  suelen están motivad@s y quieren jugar,  pero también es cierto que en ocasiones y por diferentes motivos, hay niños que puntualmente  no quieren jugar, o no quieren ser dirigidos, o están entrando y saliendo a la sesión de juegos.  

El papel del animador/a consiste en #alentarles para que jueguen todos juntos y proponerles diferentes alternativas (ponerle de ayudante, negociar con ese niño un reparto del tiempo o un cambio de juego, etc.) pero también lograr que se sientan a gusto. En algunas ocasiones lograr que determinad@s niñ@s se sientan a gusto implica dejar que se sientan libres.

Nunca, y bajo ninguna circunstancia, se debe de obligar a un niño/a a jugar (aunque sí motivarle o intentar convencerle)  ni manipularle con consecuencias negativas para que lo haga. Nosotros por lo menos, nunca lo haremos! porque eso va totalmente en contra de la pedagogía del juego y de nuestros valores. 

También puede haber otros factores externos que influyan en el estado de ánimo de l@s niñ@s y en el  desarrollo de la sesión de  juegos:  puede haber conflictos previos entre ell@s (propios de la edad infantil), pueden estar nerviosos por lo que les cuesta centrarse,  puede haber niñ@s que quieran estar con sus padres, que no quieran ser dirigidos o que quieran estar sólo con sus mejores amig@s, o  que se distraigan con otros estímulos: familiares,  regalos de comunión,  columpios, etc.  Esto no es bueno ni malo. Es normal cuando se trata de niños, y aunque lo habitual es que quieran jugar, no podemos presuponer que siempre y todos vayan a tener ganas:)

En caso de que haya un pequeño conflicto el  monitor o monitora intentará mediar y volver a convertir la energía del grupo de nuevo en energía positiva, pero también es cierto que muchas veces los niños acuden a sus padres o su adulto de referencia porque se sienten más cómodos. En este caso, el #animador o monitora agradecerá  la ayuda de los padres o adultos de referencia  para poder continuar con la animación y la diversión del grupo principal.

El animador/a siempre intentará primero que jueguen todos los niños juntos, pero también puede darse el caso de que se hagan subgrupos (por ejemplo, que un@s quieran jugar al fútbol y otr@s a juegos) o de que un@s niñ@s quieran jugar y otros no. En ese caso siempre estará con el grupo principal, es decir con el que está jugando, y echará un ojo a los demás. En cualquier caso se irá adaptando a las distintas situaciones, intentando siempre motivar al juego y que todos los niños estén a gusto. 

Todos los  #animador@s y #monitor@s de nuestro equipo han sido formados por nosotros y pasan por un proceso de selección y un periodo de prueba y aprendizaje. Por lo tanto cumplen con nuestros estándares de calidad, pero se trata de personas, y por lo tanto son diferentes entre sí, eso  lo promovemos y  nos encanta! Unos tienen la energía muy alta y un tono de voz elevado, mientras que otros son más dulces y cercanos. Han sido entrenados para adaptarse a las diferentes situaciones que puedan darse y para apoyarse en sus fortalezas personales para sacar la animación adelante.

Cada uno por su estilo, son todos buenos, y aman lo que hacen, por lo tanto les encantará estar en tu fiesta. 

Lo daremos todo para tus peques estén a gusto y disfruten al máximo!

Eso tenlo por seguro:)

Si deseas recibir más artículos de interés como este,  estar al tanto de todas nuestras novedades y obtener descuentos en todos nuestros servicios,  date de alta en nuestro club de fiesteros  (pincha ahí  Flecha correcta - Iconos gratis de flechas, a la derecha, en el icono que está encima del de whats app:)

 

Hacer el saltimbanqui en los hinchables con total seguridad

En el último año hemos visto como much@s de nuestr@s client@s se han preocupado por la seguridad en los hinchables, no sin razón, y por eso nos hemos decidido a explicar cuáles son las precauciones que hay que tener en cuenta,  y cúal es nuestra política de empresa al respecto. 

Allá vamos!

PARAMOS, PERO NO IMOS QUEDAR PARAD@S.

Agora mesmo todo o equipo de animación de La Guagua está parado, coma ten que ser, ao igual que o resto do sector, o cal é lóxico. Todo parece indicar que a nosa será unha das últimas áreas económicas en poder reiniciar a actividade e isto, aínda que doa recoñecelo, tamén é bastante lóxico. Somos conscientes de que o noso traballo, polo xeral, implica xuntar moita xente, contacto, relación social directa e demáis cousas que, polo visto, van estar censuradas durante un tempo. Así que non nos queda outra que asumir unha situación que non nos augura moitas alegrías no futuro próximo.

Pero resulta que desde que nos tocou, como á maioría de xente, quedar confinadas e confinados na casa, comezou unha cousa que me parece preciosa e que quero compartir con vós. En todo momento as xefas foron sinceras connosco, a situación está mal, pero isto lonxe de desanimarnos púxonos a todas e todos en alerta. Resulta que desde que comezou isto non hai día que alguén non propoña un baile, faga un vídeo ou invente unha actividade. Eu mesmo decídome a escribir estas liñas (por iniciativa propia) xusto despois de gravar un vídeo de felicitación a un neno que cumpriu anos en corentena. Prodúcese o feito de que non só facemos isto pensando en que a xente nos vexa e non se esqueza de nós no parón, facémolo porque nos encanta, porque nos da vida e porque estamos desexando poder volver a xogar e arrolar sen límites.

Hai uns días, a partir dunha pregunta sobre os cursos de monitor xerouse un debate precioso sobre o que fai falta na nosa profesión, o importante que é, como a percibe a xente e que temos que facer nós para que se tome máis en serio. Foi intenso, interesante e saudable. Foi, ademais, a constatación de que cremos no que facemos e no seu poder transformador.

En ningún momento ninguén pensou en termos de problemas con respecto á nosa situación, so en solucións. Iso non quere dicir que saibamos cal é, non temos unha bola máxica, nin podemos ver o futuro, pero estamos dispostas e dispostos a probar o que sexa para poder seguir facendo o que nos apaixona e que cremos que é moi necesario.

 Por suposto estamos desexando vernos, darnos apertas e bicos, porque non dicilo: ir de festa e facer unha das nosas xa celebres interpretacións no karaoke; pero algo que cada unha das persoas da Guagua devecemos por facer, é volver a traballar xuntas e ver os nosos sorrisos reflectidos nos das nenas e nenos que xogan con nós.

A verdade é que estou emocionado e orgulloso de dedicarme a algo tan bonito como o noso e, sobre todo (e desculpádeme o autobombo) de formar parte dunha equipa con xente tan positiva, xenerosa, agarimosa e profesional. Hoxe estoume facendo aínda máis consciente do moito que me aporta, que aprendo e do moito que botaría de menos se non estivese na miña vida esta profesión.

Moitas gracias a todas as persoas que teñen algunha responsabilidade en que eu chegara a parar aquí.

 Brais Rey Campos

Se buscan humanos con un "No sé qué"

Todos conocemos a alguien que tiene un imán, un “no sé qué” para triunfar en sociedad, ser al alma de la  pandilla y quedarse con la peña en  todos los eventos y saraos (perdonad mi imprecisión, pero ese no-sé- qué son tantas cosas que aún no existe  palabra en el diccionario que lo describa).  Puede ser una  prima, un vecino, una amiga, el hijo de una compañera de trabajo… ¿a que ya se te ha ocurrido alguien?

Se non che gusta, éste non é o teu lugar.

Se non che gusta, por favor, non o fagas.

Xa sei que o titular parece algo moi negativo, pero en realidade pretendo facer un canto ao traballo que facemos e eliximos facer. Esta frase pronunciouna un tal Brais que se dedica á animación e se parece bastante ao que escribe estas liñas. A sentencia xurdiu no medio dun dos cursos que facemos tódolos anos na Guagua nos que nos xuntamos xente que leva anos no oficio e xente que acaba de comezar, repasamos conceptos, xogamos (para nós xogar é algo moi serio), perfeccionamos habilidades e desenvolvemos outras novas, aprendemos novas maneiras de enfocar as nosas capacidades e poñemos en común experiencias e pensamentos que nos xorden sobre este traballo.

Así pois, estabamos a debater sobre distintas ideas cando apareceu o tema de que este traballo esixía algunhas cousas que outros non e de súpeto eu sentín a necesidade de falar sobre isto (debo confesar que o feito de que eu tome a palabra non é nada estraño, o difícil xeralmente é que aguante calado) e dirixinme á xente que estaba querendo empezar no oficio para dicirlles algo coma "Mirade, os meus compañeiros poden dar fe de que me encanta o que fago e sempre estou desexando o próximo curro, pero, por favor, se non vos gusta non o fagades, non vale a pena". Mentres dicía isto non podía deixar de ver na miña cabeza imaxes de monitores aburridos xogando ós mesmos xogos de sempre, animadoras malencaradas poñendo música horrenda ao berro de "venga todos a bailar, no se puede no querer", vixiantes de inchable bebendo ou comendo mentres ignoran á xente que se subiu e está a saltar... E enchíame de magoa saber que hai xente que desaproveita a oportunidade máis marabillosa que nos brinda este traballo, que é a de pasalo ben mentres traballamos. Non so é unha vantaxe, para min é un requisito imprescindible ¿Como se vai divertir a xente contigo se ti non fas máis que demostrar o teu descontento?

 Unha das miñas xefas repite sempre unha frase xenial que di algo así coma "Los niños te dan lo que reciben". Eu sempre a tivera en conta e intentaba aplicala, pero un día, cando xa perdera a conta das veces que a escoitara deille unha volta máis e pensei "agarda, non pode ser, ¿será tan sinxelo? ¿Se eu lles dou diversión elas e eles me devolven diversión? ¿Así de fácil?" Para min ese momento foi unha revolución. É certo que se trataba dunha verdade a medias porque atopei unha motivación verdadeira, pero de sinxelo non tiña nada. Mais a partir dese momento conseguín que un traballo que ata entón me gustaba, pero que en ocasións me resultaba un pouco angustioso (unha horda de nenas e nenos poden ser agobiantes), pasase a ser unha das miñas principais fontes de diversión.

Non quero dicir con isto que non haxa días que non me apeteza ir a traballar, pero si podo asegurar que, a día de hoxe, non hai ningún día que vaia a traballar e non remate pensando "hoxe paseino ben". Inda que ás veces tamén pense "que dura foi a animación de hoxe", unha cousa non quita a outra. 

En resumo o que quero dicir con todo isto é que o mundo do ocio e o tempo libre precisa xente que ame o que fai, xente que se divirta traballando e xente que en canto empeza a moverse sabe que nese momento toca repartir felicidade traballando coa que se xera dentro súa. 

Se estades nesta lista, estou desexando coñecervos e que compartamos historias.

Así que xa sabedes "Se non vos gusta, por favor, non o fagades".

Brais Rey (monitor-animador na Guagua)

 

Talento, sonrisa y corazón

Cada vez son más las personas que nos preguntan qué tienen que tener para ser monitores o animadores, porque les gustan los niños. 

Y  nosotros lo tenemos claro: ganas, talento, sonrisa y corazón.

Demo

Necesitas máis información sobre algún servizo?
Envía a túa consulta agora.


Subvención EMEGA